تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی ژنی شده‌اند که بقدری بر ساعت بدن انسان تاثیر گذاشته که می‌توان از روی آن حتی زمان مرگ احتمالی فرد را تشخیص داد. محققان امیدوارند که این یافته‌ها بتواند در نهایت برای تشخیص زمان مصرف موثرتر دارو

 

هنگامی كه زیست شناسان پیشرو در اواخر دهه ۱۹۹۰ مشغول تعیین توالی بازها در ژنوم انسان بودند بر سر اینكه سه میلیارد جفت بازی كه DNA ما را می سازد حاوی چه تعداد ژن است با یكدیگر شرط بستند. حدس های اندكی به حقیقت نزدیك بودند.

حدود یك دهه پیش خرد متعارف بر آن بود كه ما برای انجام هزاران فرایند سلولی كه كاركرد بدن ما را

ترکیب نوکلئوپروتئین

ساختار نوکلئوزوم

هر کروموزوم یوکاریوتی از یک قطعه نسبتاً طویل DNA دو رشته ای تشکیل شده است و متوسط سلول های دیپلوئید دارای تعدادی از این قطعاتDNAمی باشند به منظور اینکه در طی تقسیم میوز و میتوز کروموزوم ها به درستی بین سلول های دختر توزیع شود این قطعات بایستی به صورت ساختارهایی فشرده شوند تا سازماندهی آن ها آسانتر گردد. مکانیسمی که بدین منظور توسط یوکاریوت ها به کار گرفته می شود پیچاندنDNA به دور گوی های پروتئینی است. پیچیده شدن DNA بدور این گوی ها اولین مرحله از سری مراحل فرآیند تا شدن و تاب خوردن DNA است که نهایتاً‌ منجر به تولید کروموزوم های کاملاً فشرده ای می شود که در مرحله متافاز می بینیم. هسته را در مرحله اینترفاز می توان با قرار دادن آن در محلول هیپوتونیک مانند آب جدا کرد. هنگامی که این اتفاق روی می دهد ماده کروماتین بیرون می ریزد. هنگامی که این مواد در زیر میکروسکوپ الکترونی مشاهده می